De overstap van Bart de Liefde van de VVD-Tweede Kamerfractie naar Uber heeft in de media tot veel aandacht voor de zogenoemde “draaideur” geleid. Volgens De Volkskrant gaat een kwart van de oud-politici in het lobbycircuit aan het werk. In de commentaren klinkt daarover veel kritiek door. Oud-politici die geen baan vinden wordt verweten onnodig gebruik te maken van riante wachtgeldregelingen en zij die wel snel een volgende functie vinden wordt vriendjes-politiek en belangenverstrengeling voor de voeten geworpen. Het is blijkbaar niet snel goed.
Ik bepleit een fact-based-discussie. Juist een draaideur verbindt niet alleen de politieke binnenwereld met de buitenwereld, maar vormt ook de entree vanuit de samenleving naar de politiek. Dat levert nieuwkomers op, vanuit LTO tot Greenpeace, die hun specifieke kennis en contacten mee naar binnen brengen. Deze draaideur ontsluit niet alleen de politiek in de richting van het bedrijfsleven (Gerrit Zalm, Maxime Verhagen, André Rouvoet) en de branche-organisaties (Joop Atsma, Pieter van Geel) , maar omvat ook de soepele overstap tussen bijvoorbeeld journalistiek en politiek en visa versa, met als Kamerbrede voorbeelden: Tom Elias, Frits Wester, Pia Dijkstra en Marleen Barth.
Ik wens onze kiezers en samenleving goede politici toe, die rekruteer je uit de toppen van maatschappelijke organisaties, openbaar bestuur, bedrijfsleven en wetenschap. Evenzeer wens ik oud-politici een goede vervolg-carriere toe, passend bij hun intrinsieke motivatie, kennis en kunde. De opgedane ervaring met vele sectorvraagstukken in een politieke context sluit goed aan op een vervolg op het terrein van bestuur en belangenbehartiging. Critici bepleiten eerst een afkoelingsperiode, dat lijkt me een fors ingrijpende maatregel voor een vraagstuk van onduidelijke omvang. Waarom zullen we voor aanstormend politiek talent op voorhand hun toekomstige carriere-perspectief beperken? Wat is persoonlijk en maatschappelijk de waarde van het eerst moeten “deleten” van de je kennis en netwerk? En als je het draaideur-vraagstuk schoont van onkunde en rancune, wat is dan feitelijk het resterende probleem?
Het heeft persoonlijk mijn voorkeur dat politici eerst hun termijn volmaken en als ze dan na de verkiezingen gemotiveerd een keuze voor een onze prachtige professie maken, zou ik zeggen: welkom bij de BVPA!
Jaap Jelle Feenstra – voorzitter BVPA
Ik wens onze kiezers en samenleving goede politici toe, die rekruteer je uit de toppen van maatschappelijke organisaties, openbaar bestuur, bedrijfsleven en wetenschap. Evenzeer wens ik oud-politici een goede vervolg-carriere toe, passend bij hun intrinsieke motivatie, kennis en kunde. De opgedane ervaring met vele sectorvraagstukken in een politieke context sluit goed aan op een vervolg op het terrein van bestuur en belangenbehartiging. Critici bepleiten eerst een afkoelingsperiode, dat lijkt me een fors ingrijpende maatregel voor een vraagstuk van onduidelijke omvang. Waarom zullen we voor aanstormend politiek talent op voorhand hun toekomstige carriere-perspectief beperken? Wat is persoonlijk en maatschappelijk de waarde van het eerst moeten “deleten” van de je kennis en netwerk? En als je het draaideur-vraagstuk schoont van onkunde en rancune, wat is dan feitelijk het resterende probleem?
Het heeft persoonlijk mijn voorkeur dat politici eerst hun termijn volmaken en als ze dan na de verkiezingen gemotiveerd een keuze voor een onze prachtige professie maken, zou ik zeggen: welkom bij de BVPA!
Jaap Jelle Feenstra – voorzitter BVPA