Wie zijn onze leden en wat beweegt hen? Daarover gaan we in de rubriek ‘Lobbyist in Daglicht’ het gesprek aan. Dit keer stellen we Julia Verheul aan je voor. Julia is political advisor voor de NGO Save the Children – en kersvers lid van BVPA! We spreken Julia tijdens haar werkbezoek in Egypte. Voornaamste onderwerp: de cruciale rol van public affairs in de behartiging van belangen van mensen die heel hard hulp nodig hebben…
Je bent nu Political Advisor bij Save the Children. Kun je iets vertellen over hoe je in jouw werk je persoonlijke idealen verbindt met de doelen van je werkgever?
De idealen van Save the Children en mijn eigen idealen komen heel erg overeen. Dat geldt voor deze functie, maar ook voor eerdere banen. Ik heb eerder in vluchtelingenbeleid gewerkt. Daarin vroeg ik me altijd af: worden de rechten die we in wetgeving hebben vastgelegd in de praktijk ook echt gewaarborgd? Mijn ervaringen en indrukken bracht ik vervolgens terug in de politieke arena. Bij Save the Children doe ik hetzelfde. Onze basis is het Kinderrechtenverdrag. Vanuit mijn functie bekijk ik of en hoe dat verdrag in de praktijk wordt gebracht, in Nederland en daarbuiten. Die ervaring verbind ik met wat er in de politiek wordt besproken – en ik vraag aandacht voor wat niet goed gaat. Ik wil dat voor de rest van mijn carrière zo blijven doen. Een rol als verbinder tussen de realiteit die we zien in onze humanitaire hulp en ontwikkelingsprojecten aan de ene kant en politiek en beleid aan de andere kant, daarvan gaat mijn vuurtje branden.
Wat is voor jou in essentie de meerwaarde van Public Affairs?
We spreken elkaar terwijl ik in Egypte zit. Dit soort werkbezoeken maakt me altijd weer duidelijk dat onze kantoren een schat aan ervaring en kennis hebben. Zij werken met kinderen, zij zien wat er nodig is, zij zien wat er misgaat. Maar dat alleen is niet genoeg om verandering te brengen. Public Affairs maakt de vertaalslag naar de politieke realiteit die we zien: hoe zetten we al die kennis en ervaring zo effectief mogelijk in om de verandering te pushen die we nodig achten? Bijvoorbeeld: wij hebben hulpverleners in Gaza. Een aantal van hen kwam afgelopen week naar ons kantoor in Cairo om uit te rusten en op te laden. Wij hebben hen hier gesproken. Die ervaringen uit eerste hand en de autoriteit die ons dat oplevert, nemen we mee naar Nederland om de situatie in Gaza daar onder de aandacht te brengen.
Is het moeilijk voor NGO’s als Save the Children om in de huidige politieke realiteit een plek aan tafel te houden en jullie perspectief voor het voetlicht te krijgen? Hoe pak jij dit aan – en hoe zou BVPA hierin eventueel kunnen helpen?
Ontwikkelingssamenwerking heeft wel de aandacht gehad, maar niet de aandacht die we zouden willen. De aandacht was vooral negatief, in de zin van dat er partijen zijn die erop willen bezuinigen. Aan tafel komen is wat mij betreft niet de uitdaging; op veel plekken zitten we al aan tafel. Wij zijn bovendien een partner van de overheid die helpt beleid uit te voeren. Maar we moeten wel wat met de politieke verschuivingen. Kunnen we ons beeld van de realiteit overbrengen binnen het hele politieke spectrum? En daarin moeten we zelfkritisch zijn: communiceren we wel op de juiste manier waarom het in brede zin zo belangrijk is dat wordt geïnvesteerd in internationale ontwikkelingssamenwerking?
We moeten ons verhaal op de juiste manier vertellen. En daarin moeten we verder kijken dan alleen directe beïnvloeding van de politiek. We moeten niet bang zijn om ons ook via andere, publieke kanalen heel principieel uit te spreken. Het publiek direct aanspreken is soms een effectievere route om de politiek naar ons te laten luisteren.
We zagen een nieuwsitem over een onderzoek waaraan jij hebt meegewerkt: hoe moeten politiek en NGO’s – en Public Affairs daarbinnen – samen optrekken om de juiste besteding van ontwikkelingsgeld te borgen?
Dat was een onderzoek voor Oxfam, waaraan ik als zelfstandig onderzoeker heb bijgedragen. Oxfam wil meer kennis vergaren over hoe en waaraan ontwikkelingsgeld wordt besteed, om van daaruit te kunnen lobbyen en aanbevelingen te kunnen doen. Dat gebeurde vanuit het besef dat er een kennisgat ligt. Tegelijkertijd moet ik zeggen dat er ook een taak ligt voor overheden om dat kennisgat te dichten. Door de Nederlandse overheid en door Brussel wordt heel intransparant gerapporteerd over ontwikkelingshulp. We moeten zelf in dat gat springen, maar we moeten ook kritisch zijn naar de instanties. Er zijn Kamervragen over gesteld en ambtelijk wordt aangedrongen op meer transparantie in de EU. We zitten er nog steeds bovenop.
Wie zou je willen voordragen voor de volgende editie van ‘lobbyist in daglicht’?
Ik zou graag Mirthe de Boer van het KWF willen voordragen. Hun hoek van dit werk vind ik erg interessant namelijk.